İmtihan Dünyasında, “Horoz Dede”lerin Yokluğunu Hissetmek!..

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

"1" height="10" width="20%" direction="up">

– RECEP SOYSAL

"1" height="250" width="100%" direction="up">

Tiynetimizin, kalıbımızın, şahsiyetimizin incelendiği bir imtihan dünyasında. Ahiret menziline giderken bu uzun yolda türlü türlü, imtihanlardan geçiriliyoruz.

Yasak elmayı yediği için cennetten kovulan Ademoğluna, Cennete giriş artık sadece imtihanla mümkün.

Ya Allah’ın rızasına kazanarak imtihandan geçeceksin, ya imtihanı kaybedecek cehennemin dibine boylayacaksın.. Başka seçenek yok..

Ahiret yurduna giderken yol uzun, etraf karanlık, elbiseler ince, havalar da çok soğuk.

Aç kurtlar pusuda, düşmanlar ise saldırmak için uygun yer ve zamanı kolluyor. Lakin biliyoruz ki, yol ne kadar uzun, imtihan ne kadar da çetin olursa olsun, Yol da Onun, Varlık ta Onun.. O isterse sular kıvrım kıvrım kıvrılır..

Düşman demişken aklıma tarihte adı geçen Horoz Mehmet Dede geldi. Fatih Sultan Mehmet Han önderliğinde 1453’te İstanbul kuşatmasına katılan Horoz Dede.

Geceleri neredeyse hiç uyumaz sabahlara kadar ibadet edermiş. Günde sadece bir iki saat uyur, askerlere de sürekli tetikte olmayı telkin edermiş.

Sabah namazı yaklaştığında, Horoz ötüşü gibi sesler çıkarır, “Yavrularım, kalkın namazınızı kılın, düşmana karşı hazırlıklı olun, su uyur düşman uyumaz” diye nida eder tıpkı Horozlar gibi ses çıkarırmış.

Her sabah bıkmadan usanmadan askerleri düşmana karşı uyaran, adeta melekleri gördüğünde öten Horozlar gibi nida ettiği için askerler ona “Horoz Dede” diye lakap takmış..

Ah “Horoz Dedeler” sizler nerelerdesiniz şimdi. Neden aramızdan kayboluverdiniz.. Sizler yüzyıllarca hep aramızdaydınız.

Kah Yunus Emre olup şiirlerle bizleri uyardınız, kah Mevlana olup özlü sözlerle.. Bazen fırıncı kimliğine bürünüp Somuncu Baba olarak Bursa sokaklarında kendi yaptığınız ekmekleri sattınız.

Bazen Mimar Sinan olup, camiler, medreseler, tepesi bulutlara değen minareler diktiniz..

Anadoluda her ilde, her ilçede, her köyde, her mahallede vardınız. Bazen bir bakkalcı olur, gıdanın en kalitelisini en uygun fiyata satar.

Parası olmayanlara sonra ödemek kaydıyla, borç verir, bakar hiç veremeyecek durumda ise borcu defterden de silerdiniz..

Bazen bir kasap, bazen bir lokantacı olur fakir halkın karnını doyururdunuz. Bazen bir terzi, bazen bir hamal olurdunuz..

Hepiniz adeta birer canlı kamera idiniz. Hep kayıtta. Hep iyiliği emreden, kötülükten sakındıran. Dargınları barıştıran, düşmana karşı uyaran.

Kalbi vatan için, millet için, ümmet için çarpan birer canlı kamera idiniz..

Ne zaman ki sizler aramızdan ayrıldınız. Dahili ve harici düşmanlar bizlere musallat oldu.

Binalarla birlikte, gayri meşru hayatlar da çoğaldı. Dürüstlük, mertlik, hak hukuka riayet azaldı..

Savaş bölgelerinde, düşman zindanlarında, müslüman kadınların, iffetlerine, namuslarına düşmanlar tarafından el sürülürken.

Dost bilinen, namuslu bilinen münafıklar da düşmandan daha çukurlar şimdilerde. Yalan, dolan, alavare, dalavere, adam kayırma, yolsuzluk diz boyu olmuş..

Kapı önlerinde, komşularıyla sohbet ederken, bir yandan da oyun oynayan çocuklarımıza göz kulak olan.

Mahalleye giren, hırlıyı, hırsızı, iti, uğursuzu bir görüşte anlayan, Fatma nineler, Ayşe teyzeler. Ahmet amcalar, Ali dayılar, nereye kayboldunuz, gittiğiniz yerden dönün gelin artık, sizleri inanın çok özledik..

Evet imtihandayız biliyoruz ey Rabbimiz. Biz bu bilinci hiçbirzaman kaybetmedik. Sen en sevdiğin kulları en ağır imtihanlarla sınarsın bunu da biliyoruz.

Peygamberlerini bile en ağır imtihanlardan geçirdin. Biz sıradan kullarına yol göster, feraha ulaştır..