Bir Alman Müslümanın bakış açısı!..

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

"1" height="10" width="20%" direction="up">

Ben Almanım. Müslümanım.

"1" height="250" width="100%" direction="up">

Bu ülkenin bir parçasıyım; tüm haklarımla, tüm sorumluluklarımla, tüm sevgimle ve tüm eleştirilerimle.

BILD gazetesinin Almanya’yı çoğunlukla “komik” 100 nedene indirgemeye çalışmasını gördüğümde, şunu hissediyorum:

Bu liste bana ait değil. Bu liste, var olmayan ve hiçbir zaman bana ait olmamış klişe bir Almanya’ya atıfta bulunuyor.

KOYUN POSTUNA BÜRÜNMÜŞ ALAY

BILD, yakın zamanda Almanya’yı sevmeniz için “100 Neden”i yayınladı. Bunlar arasında:

• “Çünkü bira bahçesi diye bir kelimemiz var .”

• “Çünkü kebap burjuva mutfağının çok iyi entegre olmuş bir yemeğidir.”

• “Çünkü bizim arabalarımız hala çalışıyorken diğerleri kola kutusu oldu.”

• “Çünkü pazar günleri suç mahalli kutsaldır.”

  

• Ve evet, tam ortada: Anayasa’nın 1. Maddesi. “İnsan onuru dokunulmazdır.”

İki kere okumak zorunda kaldım.

Bu cümlenin orada yer almasına şaşırdığım için değil. Ama espriler ve bahçe cüceleri arasında kaybolduğu için . Ekmek şakaları, düzenlilik mizahı ve topluluk olduğunu iddia eden ama dışlayan o eski “Biz Almanlar biraz inek ama sevimliyiz” tonu arasında.

BU LİSTE BİR ÜLKEYİ DEĞİL, BİR RESMİ SEVER

BILD’in burada kutladığı şey Almanya değil.
Bir fantezi. Çatlakların olmadığı, çelişkilerin olmadığı, bizlerin olmadığı bir Almanya .

Çünkü bu listede benim yaşadığım Almanya nerede?

• Misafir işçi çocuğu olarak büyüdüğüm, Ramazan ve Reformasyon’un yaşandığı Almanya.

• Camilerde saygı, sokaklarda ise zaman zaman şüpheyle karşılaştığım Almanya.

• Bana hiçbir zaman “buraya ait olup olmadığımı” sormayan, ama ait olmama izin verilmesi için ne olmam gerektiğini çok sık söyleyen Almanya .

Bu liste ve yazış tarzı, gerçeği yanlış değerlendirmekle kalmıyor, onunla alay ediyor.
Barbekü kültürüne, düzen anlayışına ve televizyon ritüellerine aidiyeti azaltıyor.
Bu karikatüre uymayan ama yine de onun bir parçası olan milyonlarca Alman’ı görmezden geliyor.

GERÇEKTEN GURUR DUYABİLECEĞİMİZ ŞEYLER VE GURUR DUYAMAYACAĞIMIZ ŞEYLER

Sosisler değil, onur meselesi.
1. Madde güzel bir alıntıdan çok daha fazlası. Bu ülkenin ahlaki temeli. BILD’in kebap şakalarıyla elmalı soda arasında bir yerde konumlanmak için bunu kullanması, hem burada hem de dünya çapında insan hakları için ciddi şekilde mücadele eden herkese atılmış bir tokat niteliğinde.

Klişelere değil. Açıklığa.
Tarihimizi açıkça hatırlıyoruz. Dünyada hiçbir ülke suçluluk duygusuyla bu kadar derinden yüzleşmemiştir. Burada gurur, başka tarafa bakmak değil, her şeye rağmen ileriye bakmak anlamına gelir . İşte tam da bu yüzden dürüst olabilir.

Çalınan hazineler için değil. Adalet için.
BILD’in listesinde şunlar yazıyor:

“ÇÜNKÜ NEFERTİTİ İLE BİRLİKTE MISIR’IN EN GÜZEL KADINI BERLİN’DE.”

Zararsız gibi görünen bu cümle, sömürge bağlamını göz ardı ediyor:

Nefertiti’nin büstü, Afrika, Asya ve Orta Doğu’dan sayısız diğer kültürel varlık gibi, şüpheli koşullar altında ülkeden çıkarıldı . Bugün, köken ülkeleri, haklı sebeplerle, büstlerin iadesini talep ediyor.

Güç, sömürü veya aldatma yoluyla Avrupa’ya gelen kültürel varlıklar bir gurur kaynağı değil, ahlaki vicdanımızın bir mihenk taşıdır.

Anma kültürünün bir parçası da bu karanlık dönemlerin sorumluluğunu üstlenmektir; onları “komik sebepler” esprileriyle gizlemek değil.

SONUÇ: ALMANYA HEPİMİZİNDİR

Almanya’yı ekmek bulduğum için sevmiyorum. Dinimi özgürce yaşayabildiğim için seviyorum. Almanya’yı atık ayrıştırmanın işe yaraması için
sevmiyorum.

Temel Yasa’nın burada herkes içingeçerli olması için seviyorum . Almanya’yı “Tatort” yayınlandığı için sevmiyorum . Bir Müslüman olarak ayrımcılık davası açabildiğim ve bunu bağımsız bir mahkemede yapabildiğim için seviyorum .

Bunlar komik şeyler değil.
Bunlar değerli şeyler .

“Daha iyi” bir Almanya istemiyorum. Daha dürüst
bir Almanya istiyorum . Vatanseverliğin bir parti oyunu olduğunu iddia etmeyen bir Almanya. Tüm kusurlarına rağmen ilkeleri olan bir ülkede yaşamanın ne büyük bir armağan olduğunu bilen bir Almanya. Ve bu ilkeler uğruna savaşan insanlar. BILD mizahına uymasalar bile.

Almanya’yı seviyorum çünkü burada hayal kırıklığına uğradığımı söylememe izin veriliyor.
Çünkü bu metni korkmadan yazmama izin veriliyor.
Çünkü 1. Madde bir slogandan çok daha fazlası; bir vaat.
Sadece her zaman ona ait olanlar için değil. Aynı zamanda uğruna savaşmak zorunda kalanlar için de.

İşte tam da bu yüzden talep ediyorum: Bu ülke hakkında yazarken, bunu onurlu bir şekilde yapın.

Şakayla değil.
Küçümseyici bir tavırla değil.
Ve bizi aşacak şekilde yazmayın.

Çünkü Almanya hepimizindir.